Hans Leutscher, geboren in Amsterdam in 1952 en tegenwoordig woonachtig in Zweden, is een beeldhouwer wiens werk diepgaande thema’s van geheugen en verlangen onderzoekt.

Zijn werken roepen een krachtig gevoel op van dichtbij maar toch ver weg, waarbij de emotionele complexiteit van reizen, vertrek en de uiteindelijke thuiskomst wordt vastgelegd. Door zijn kunst raakt Leutscher de universele menselijke ervaring van afstand—zowel fysiek als emotioneel—en de aantrekkingskracht van terugkomen naar waar we thuishoren.

Leutscher's beelden zijn gemaakt van duurzame materialen, vaak van graniet of het indrukwekkende zwarte Zweedse diabas. Deze materialen voegen gewicht en duurzaamheid toe aan zijn werk, wat het blijvende effect van herinneringen en de voortdurende aard van menselijke connecties symboliseert. De textuur en zwaarte van de steen nodigen uit tot een tactiele betrokkenheid, terwijl ze ook het idee van het verstrijken van de tijd en het blijvende karakter van herinneringen en emoties versterken. Zijn kunst is niet alleen een reflectie van externe landschappen, maar een intieme verkenning van het innerlijke terrein van de ziel.

Leutscher werkt in drie belangrijke artistieke richtingen: vrije werken die zijn persoonlijke artistieke zoektocht weerspiegelen, opdrachten binnen de grafsteen- en begrafeniswereld, en fotografie. Elk van deze disciplines biedt een ander perspectief op zijn creatieve wereld en vormt een essentieel onderdeel van zijn veelzijdige kunstpraktijk.

Essentieel is dat Hans Leutscher's werk een meditatie is over de stille pijn van verlangen en de stille vreugde van terugkeer, prachtig uitgedrukt door de duurzame kracht van steen.